2003-02-14
czasem dziwnie widzę ludzi, z którymi rozmawiam.
wydaje mi się, że są tak mali, tak miniaturowi, lilipuci i calineczkowaci, że mogłabym ich połknąć
albo że są strasznie daleko, za jakąś dźwiękoszczelną szybą.
wciąż się od nich oddalam, jakbym stała na mostku odjeżdżającego pociągu.
czasem jestem maleńkim ciałkiem doczepionym do przeogromnej głowy, która rośnie jak balon.