take a sad song and make it better

ta notka miała być o muzyce i w sumie będzie, ale najpierw muszę wam napisać,
że jak byłam mała – miałam może z 5 czy 6 lat – w moim pokoju nad łóżkiem
Tata zawiesił cyrkowy plakat Rafała Olbińskiego z 1981 roku:

olbinski_rafal_circus_monkey_b

z małpami byłam za pan brat, bo moim najlepszym kumplem –
jeszcze z okresu niemowlęcego – był niejaki Filip

maupa_zazie_1
z którym potem mniej więcej do 14 roku życia spałam w jednym łóżku.
no tak, sypiałam z wielką włochatą małpą, bo co?

maupa_zazie_2

no w każdym razie jeden goryl gościł w moim łóżku,
drugi wisiał nad nim. a pośrodku ja.
niestety pech chciał, a raczej moja jebnięta wyobraźnia,
że w nocnej poświacie księżyca na ścianie
byłam absolutnie przekonana, że Małpi Bokser uśmiecha się do mnie –
zrazu uśmiecha, by chwilę później demonicznie szczerzyć kły i śmiać się do rozpuku.
podnosiłam wrzask, przybiegał ojciec i teatralnie pukał się w czoło,
przewieszając małpę mordą do ściany. i tak co noc.
w końcu wszyscy mieliśmy tego dosyć i zamiast goryla
nad moim łóżkiem pojawili się sympatyczni chłopcy
Waldemara Swierzego z 1979:

swierzy_the_beatles_1979

na początku nie wnikałam w ich tożsamość. najważniejsze, że po prostu
uśmiechali się do mnie za dnia i w nocy, bez żadnych szyderczych podtekstów.
aż w końcu któregoś dnia zapytałam Tatę, co to znaczy t-h-e-b-e-a-t-l-e-s…

 

od słowa do słowa, od płyty do płyty i tak oto wychowałam się na Beatlesach.
się. siebie. sama – siebie.
ucząc się na ich tekstach angielskiego,
dopasowując obce słowa do rzeczywistości,
przeżywając pierwszą depresję w wieku lat 13,
rozpaczliwie zbierając się do kupy
i raz za razem rozsypując na nowo.

 

 

chwilę potem obejrzałam jeszcze „Yesterday” Piwowarskiego
i już w ogóle było po mnie.

 

piwowarski_yesterday

chodziłam już do piątej klasy podstawówki i nie miałam z kim pogadać.
więc gadałam z chłopakami. w języku, który rozumiałam tak mniej więcej
piąte przez dziesiąte.


pamiętam jak na wycieczce do Zakopanego siedziałam przy oknie w autokarze,
z słuchawkami na uszach i myśląc, że nikt nie widzi – śpiewałam sobie bezgłośnie:

Suddenly, I’m not half the man I used to be
There’s a shadow hanging over me.
Oh, yesterday came suddenly

ale widziała mnie Ula. i wyśmiała strasznie.
więc sami wiecie… żenada. chciałam umrzeć.

 

zawsze wolałam te pozornie „smutne” piosenki.
może dlatego, że przeważnie było mi źle
i chciałam, żeby ktoś mnie zrozumiał.
chłopcy rozumieli mnie wyśmienicie.
zwłaszcza John.

 

choć na mojej ścianie – do kompletu – zawisł George Pągowskiego,
bo akurat tylko jego mieliśmy na składzie:

290-plakaty-057

George przypominał mi poniekąd Seweryna Krajewskiego, ale jego też pokochałam –
zwłaszcza po „Here comes the sun”:

Little darling, it’s been a long cold lonely winter
Little darling, it feels like years since it’s been here
Here comes the sun, here comes the sun
And I say it’s all right

 

dzisiaj akurat bardzo potrzebuję wsparcia i wiary w to, że będzie dobrze.
szukam tego w sobie ze wszystkich sił, na razie nie znajduję,
więc pomagam sobie muzyką.
słuchając Beatlesów czuję się tak, jakbym po latach wracała
do ulubionego, bezpiecznego miejsca dzieciństwa,
gdzie spędzało się sielskie słoneczne wakacje.

blackbird singing in the dead of night –
take these broken wings and learn to fly
bll your life you were only waiting for this moment
to arise

 

 

 

Subscribe
Powiadom o
guest

8 komentarzy
najnowszy
najstarszy oceniany
Inline Feedbacks
View all comments
Jabłońska Ania

moja chora wyobraźnia podpowiadała mi każdej nocy, że pod łóżkiem siedzi zła baba… i czeka tylko bym otworzyła oko lub spuściła nogę z wyra… chyba miała mnie wtedy wciągnąć pod nie:) nie wiem co miało dziać się dalej, bo nigdy, przenigdy nie pozwoliłam sobie na ten komfort;) zaciskałam oczy i grzecznie leżałam cała przykryta w towarzystwie krasnala, gotowa posrać się ze strachu na samą myśl o niej;)

K.

Mnie co noc straszył karmnik dla ptaków wiszący na drzewie za oknem. Nie mam pojęcia jak i dlaczego ale pamietam, ze odmawiałem spojrzenia w to okno. W końcu chyba został zdjęty :-)

Przygodę z muzyka zacząłem od Pink Floyd. Zawsze do nich wracam kiedy jestem w dołku.

Trzymam kciuki za was – mam nadzieje, ze bedzie dobrze.

K.

[…] na przykład. i o tym, że jako mała dziewczynka miałam na ścianie – oprócz Beatlesów [czytaj TU – klik!] – plakat New Kids On The Block, MC Hammera i Kylie Monogue, bo wszystkie dzieciaki w szkole […]

Margerytka

Nie wiem czy Ci to w czymś pomoże, ale trzymam kciuki i uśmiecham się do Ciebie na odległość :)
Trzymaj się :*

Dakti

Zazie byłaś ślicznym bobasem! Szkoda że nie będziesz miała dzieci bo by napewno były bardzo ładne

anika

Skoro tyle lat spałaś z owłosioną małpą, to nic dziwnego że w końcu wybrałaś Syd ponad owłosione małpy ;P A oni grzmią z ambon, że to od ubierania dziewczynek w spodnie a chłopców w sukienki się w głowie im miesza. Nie proszę Państwa – to wybór przytulanki dla dziecka decyduje o przyszłych upodobaniach… :) Mój syn spał z cyrkowym klaunem i bandą misiów. Aż strach przewidywać co z tego wyniknie ;)
A tak serio – wirtualnie wysyłam ciepły uśmiech i ciepłego tulasa. Na choć trochę lepszego dnia.

Legumina

Mam i ja słabość do owłosionych małp i bynajmniej nie mówię o dziecięcych przytulankach…

Scroll to top
8
0
Would love your thoughts, please comment.x