662 upadki Bunga, czyli Demoniczna kobieta

wiadomo nie od dziś, że ze sportem jestem za pan brat. skaczę o tyczce, gram w bierki,

kręcę podwójne axle i tulupy oraz inne takie w zależności od nastroju.

chcąc sprostać moim wybujałym sportowym ambicjom, syd zabierze mnie w lutym do włoch,

żebym mogła sobie nieco poszusować na wysokościach. ale ten… no… stwierdziłyśmy wspólnie,

że zanim zacznę podbijać europejskie stoki i kurorty, może jednak warto się najpierw
nauczyć na tych nartach czy coś… zaprawę jakąś zrobić przed tą alpejską spartakiadą.

długo zastanawiałysmy się, który z rozlicznych mazowieckich stoków narciarskich
zachwycić moim kunsztem ślizgowym. okazało się jednak, że mazowsze jest równiną (sic!) –
z wyjątkiem w postaci górki szczęśliwickiej – no szok!

pojechałyśmy więc ze znajomymi aż za Puławy – do Parchatki.

czyli połowa drogi do Włoch.

ale co tam, raz się żyje!

pierwszy przystanek zaliczyliśmy dosyć szybko…

w dosłownym tego słowa znaczeniu.

GUMA, panie!!! GUMA!!! czujecie to? :D

– Nie wiem jak wy, ale mi taka górka wystarczy… Paaatrzcieee jak zjeżdzaaaaam na poboooczeee!

droga donikąd. koniec zabudowań. a koło zapasowe mamy?

– Macie miskę z wodą, bo już nie wiem, które dobre a które dziurawe… eee…?

za moimi plecami trwają właśnie zawody w zmienianiu koła na czas. ja zaś postanawiam rozejrzeć się po okolicy… – znajduję wyraźnie ludzkie ślady: jest Żubr – jest impreza i łódka Bols na wzburzonych falach

Leżajsk leży, a po Soplicy został tylko Sopel…

od aperitifów przejdźmy do konkretów – danie główne: wódeczka z towarzyszeniem zamarzniętych ogórasków

a o północy – wiadomo – szampańskoje! ;)

i kefirek na noworoczny poranek

tymczasem zawody dobiegły końca – 12 minut, psze państwa!

docieramy do Parchatki z godzinnym opóźnieniem i wpadamy wprost w oko ludzkiego cyklonu…

no nic – myślę sobie – jak dawać popis, to przed pełną salą…

przedsmak spektakularnego sukcesu poczułam już w momencie wbicia się i zakleszczenia w butach narciarskich –

nogi niemal do kolan uwięzione w „wiadrze z betonem” przyprawiły mnie o lekka klaustrofobię

i nerwowe, acz bezskuteczne próby poruszania paluszkami. nic z tego. byłam uwięziona!

dociekliwi złośliwcy pewnie zaraz zaczną pytać, czy kiedykolwiek miałam jakiekolwiek doświadczenia z nartami.

oczywiście, że miałam! w wieku lat pięciu szusowałam po stokach Krynicy Górskiej

na nie byle jakim sprzęcie wyczynowym. więc uprasza się o szacunek!

no więc – żywcem zamurowana w tych betonowych butach – wpięłam się w narty.

i ziuuuuuuuuuuuuuuu…. popisowy szpagat na dzień dobry dla pana Marka –

naszego przesympatycznego instruktora, którego niniejszym pozdrawiam i przepraszam,

za wszystko, co mu uczyniłam tego feralnego popołudnia…

– Witam Was, moi drodzy… Na imię mam Marek i będę dzisiaj Waszym instruktorem…

Najpierw wolniutko przemieścimy się w kierunku stoku… Noga za nogą suniemy… JEB!!!  o pani Olga… no cóż, wstajemy… Dobrze, dobrze…. JEB!!! Pani Olgo, proszę dać mi rękę… Boli ręka, ale nie złamana, prawda? O już w pionie… proszę nic nie robić, ja panią zaciągnę na stok… JEB!!! ale prosiłem nic nie robić,

tylko stać… ja jestem koniem pociągowym… spokojnie… JEB!!!

kiedy doooo-szuuuu-soooo-waaaa-liiiii-śmyyyyyy pod stok – byłam już cała czerwona, spocona, załamana i wkurwiona.

ale nic to, kurwa.

– A teraz poznamy podstawową pozycję narciarską… Jest to pozycja płużna. Rozsuwamy pięty, przenosimy ciężar ciała na… JEB!!! o… pani Olgo, ale co się teraz stało? jakim cudem? wstajemy… wstajemy… o już, już prawie… JEB!!! pani Olgo, ale przecież mówiłem… no dobrze, teraz spróbujemy podejść na stok… boczkiem boczkiem… krawędziujemy narty… JEB!!! no pani Olgo??!!

nie minął kwadrans tej całej pieprzonej nauki STANIA na nartach, a pani Olga już sześćset razy

obiła sobie nerki, łokcie, dupę i cztery razy złamała nadgarstek, zaś w myślach popełniła seppuku ze wstydu.

– pani Olgo, nie załamywać się… wstajemy! podać mi rączkę, jak do krakowiaczka… ja podciągnę… JEB!!

pani Olgo, mówiłem bokiem! bokiem, na boga, a nie po skosie… JEB!!! proszę się zatrzymać… JEB!!!

pani Olgo, bo spadniemy razem… paaaniii Ooolgooo… JEB!!! JEB!!!

się nanszusowałam jak diabli.

nie wiem, co jest ze mną nie tak. nie potrafię wykonać najprostszej komendy

typu: „stój prosto i się nie chybocz, kurwa!”

pieprzę narty. będę jeździć na snowboardzie!

to cześć!