airbusem przez kosmos - byleby zdążyć na poranne inhalowanie Kumoka

strona główna > codziennik > mopsy > kumok > miszur > czuczu

Śniło mi się, że pędzę mostem Poniatowskiego uczepiona zewnętrznej burty tramwaju. Pędziłam na lotnisko, bo miałam lecieć do USA, ale dziwnie, bo Airbusem przez kosmos, serio (już drugi raz dni mi się, że do Stanów leci się przez kosmos). Ale okazało się, że zapomniałam paszportu i dzwonię do Mamy, myśląc, że ojapierdolę będzie mi grzebać po szufladach, ale dowiezie na lotnisko, kochana. Potem jacyś Chińczycy stepujący na obracających się wałach korbowych, panie kochany… A teraz koniec przygód, bo Kumoka trzeba inhalować.

PS. chciałabym zwrócić Waszą uwagę na to cudowne miękkie i kremowe futerko na brzuszku Kumoka

Tymczasem Facebook przypomniał mi fotę z grudnia 2015 – z podpisem:

„Ludzie lubią zadawać sobie egzystencjalnie napuszone pytania, typu: kto jest Twoim autorytetem? Kto wywarł największy wpływ na Twoje życie? Kto jest dla Ciebie wzorem? … Jasne, chętnie odpowiem: Otóż moja mopsica, Kumok. Serio. Bez dwóch zdań. Od ponad 6 lat jest moim autorytetem, moim wzorem, moim duchowym przywódcą. Nikt nigdy, żaden z ludzi, nie dał mi takiego wycisku psychiczno-emocjonalnego i ostrej szkoły przetrwania, ucząc mnie zarazem trudnej sztuki miłości, cierpliwości, odpowiedzialności i cudownego cieszenia się drobnostkami codzienności. Żadem psycholog, żadna terapia, żadna wyznawana ideologia czy wiara nie dała mi tego, co każdego dnia daje mi Kumok, wypełniając moje serce po brzegi miłością i radością. Jasne, że Miszur też, ale Kumok to mój pierwszy pies, moja pierworodna córka. Jeśli macie psa, dobrze wiecie, o czym mówię. Jesteście prawdziwymi szczęściarzami! Tyle chciałam Wam powiedzieć w ten wigilijny poranek. Wesołych Świąt!”