Małe Czuczu idzie z wizytą

strona główna > codziennik > mopsy > kumok > miszur > czuczu

No dobra, nie idzie, ale jest niesione, bo przecież nie ma jeszcze wszystkich szczepień i podusie na łapeczkach ma mięciutkie – nówka sztuka nieśmigane ;) Tak się złożyło, że araz po przybyciu Małego Czuczu do naszego domu – nie dość, że wybuchła wiosna, to jeszcze Wielkanoc z całą rodziną

Czuczło, nie zważając na towarzysko-rodzinne konwenanse, śpi sobie smacznie w nosidełku u Matki Zazie i nie zwraca uwagi na rodzinnych chór zachwyconych głosów:

– Oboże, jakie śliczne, maleńkie, kochane, słodkie, tłuściutkie, jaśniutkie…

[+ cała reszta słodko-pierdzących przymiotniczków, z których absolutnie każdy jest zgodny z prawdą!]

Bo to dziecko przekracza wszelkie normy i bije wszystkie rekordy ucieleśnionej słodyczy

Natomiast u siedzącego w pobliżu Miszura wkurwometr zaraz wyjebie poza skalę… Tak tylko nadmieniam.

I oto nasza mała szprotka budzi się!

I znów biedusia nie do końca kuma, gdzie jest :) No więc znów obie babcie piszczą z zachwytu, dziadek zaciera ręce, żeby pochwyciić wnusię w ramiona, a wujek podskakuje dookoła…

No i stało się. Wkurwometr Miszura wyjebało poza skalę. Sapiąc ze złości Misiu wychodzi na środek salonu i bez uprzedzenia stawia popisowego klocka:

Rodzina najpierw zamiera, potem babcie w krzyk, dziadek wije się odruchu wymiotnym, a Miszur triumfuje!

tymczasem Małe, korzystając z zamieszania, znów uderzyło w kimono:

i pierdzi sobie cichutko w kocyk…

i znów ssie niewidzialnego cyca swojej mopsiej mamy Bethi

no co za słodycz!

– Misiu żąda oddania małego koczkodana do schroniska!
– Ale Misiu, no co ty, przecież to jest Twoja młodsza siostra Czuczło!

– Ach więc to tak, mama?! Misiulek całe życie wspaniałomyślnie ci panował, tyrał cię i rozkazywał, a ty mu teraz jakieś Czuczło przywlokłaś?! Czy to się nazywa wdzięczność?! – pieklił się Miś Miszur.
– Nie, Misiu Miszurze… – tłumaczyłam – To się nazywa rodzina. Oraz siostra twoja Czuczu!
– Dokończymy tę rozmowę w domu! Wychodzimy! – wrzasnął Miś Miszur.