nie patrz w dół

2003-09-05

Stąpać po cienkiej linie należy szybko i pewnie, nie rozglądając się na boki,

najlepiej z zamkniętymi oczami.
Przejść nieskończoną odległość pomiędzy dwoma wierzchołkami na jednym –

najlepiej wstrzymanym oddechu.

Pamiętam z dzieciństwa, że gdy zjeżdżałam na sankach, mocno zaciskałam powieki.

Czułam tylko pęd powietrza na twarzy. Kiedyś wjechałam w stado matek stojących u podnóża górki.

Zazwyczaj na kogoś wpadam lub coś rozwalam, plączę się ludziom pod nogami,

przeszkadzam w ważnych sprawach, wprowadzam chaos i niepotrzebne komplikacje.

To bywa denerwujące, ale koniec końców – okazuje się śmieszna błahostką,

jeżeli weźmie się pod uwagę fakt, że w rzeczywistości jestem rysowana przerywaną linią

i tak naprawdę NIC NIE ZNACZĘ.