Kategoria: CODZIENNIK BLOGOWY

strasznie się boję, a chora wyobraźnia podpowiada mi najgorsze scenariusze, w które zaczynam wierzyć bez żadnych znaków zapytania. mogłabym. tymczasem po prostu idę na badania. i sama za siebie trzymam kciuki najmocniej jak potrafię.    

poduszka była zbyt szorstka, a kołdra zbyt ciepła. spałam trochę w poprzek, nie zważając zupełnie, że tratuję kończynami śpiącą obok istotę ludzką. skutkiem tego, a może za karę, przyśniło mi się, że jest noc i dzwonią do mnie z pracy. nie dość, że odbieram telefon całkiem przytomna, to jeszcze wcale mnie to nie dziwi. rozmawiam...

potańczyłam i pośpiewałam. feminoteka skończyła 5 lat, a wino było białe. inne kwestie przemilczę. zwłaszcza że odkąd zaczęłam mówić – już wiem: zostaną przy mnie tylko prawdziwi. innym serdecznie dziękuję. pa.    

drugi dzień grudnia 1997 roku. tamten czas, tamto miejsce i wszystko inne pewnie musiało się wydarzyć. tylko ja zaplątałam się tam zupełnie przypadkiem. teraz, dziewięć lat później, zostałam tylko ja.   idę dziś potańczyć. albowiem „to mnie już nie dotyczy” – jeśli będę to zdanie powtarzać wystarczająco długo i namiętnie, ten kawałek przeszłości zniknie we mnie...

nie potrafię się oprzeć tej energii. a już myślałam, że trafiła mnie jesienna depresja. bela bartok daje radę. jak zwykle.  

usłyszałam, że jestem pogmatwana. jeszcze dwa lata temu potraktowałabym to jako komplement. wczoraj zrobiło mi się smutno. ale wiem, że w końcu z tego wyjdę. choćbym miała czepiać się pazurami ścian tej studni, do której wpadłam tyle lat temu.      

jeśli szukam harmonii, to symetria wydaje się być nieodzownym elementem tej układanki. zwłaszcza symetria w kontaktach międzyludzkich. ja tobie. ty mnie. niekoniecznie po równo. ale chociaż wzajemnie. być może się mylę.