don’t you worry bout a thing

patrząc na ostatnie notki, nie da się ukryć, że blog Zazie nieco się zmienił –
suwaczki wagi, motywujące obrazki, banalne sentencje i milion prawd objawionych. lovely!
musicie mi jednak wybaczyć i zrozumieć: każda rewolucja wymaga ofiar,
a ja zamierzam je ponieść z pełną odpowiedzialnością
za dodane tutaj dietetyczno-lajfstajlowe opowieści dziwnej treści
oraz specyficzną szatę graficzną, w której przewagę stanowić będą
jędrne cycki, wymodelowane tyłki, sprężyste łydki i seksowne krople potu
na idealnie gładkiej skórze. a że dopiero zapoznaję się z tą konwencją ikonograficzną –
nie mogę wykluczyć mniejszych lub większych wpadek. sami rozumiecie.

w łeb możecie mnie trzasnąć dopiero wtedy, gdy zacznę tu wrzucać
najnowsze trendy w stylizacji sztucznych paznokci – nie wcześniej!
póki co – pozwólcie mi poszamotać się jeszcze chwilę z tabelą kaloryczną,
gdyż próbuję ustalić najlepszą dla siebie dietę, podczas której
nie będę chodzić z podkrążonymi oczami, zgrzytać zębami, pluć jadem i siać nienawiść.
niestety ostatni weekend był dla Syda bolesny, bo co prawda trzymałam swoje (w)kurwy na wodzy,
ale ogólna atmosfera przypominała klimat z filmu “Dom latających sztyletów”.

no cóż, po prostu ciężko znoszę deficyty węglowodanowe. i nie chodzi tu o odczuwany głód,
ale o jakieś zmiany energetyczne, na które reaguję tak, a nie inaczej. roznosi mnie
jeszcze bardziej niż zazwyczaj przy jednoczesnym osłabieniu i senności. oh so weird.
muszę to przeczekać. póki co na wadze jest mnie mniej o 3kg.

oprócz tego – dzisiaj gra mi Stevie Wonder.

pokochałam Steviego jeszcze jako mała dziewczynka,
kiedy obsesyjnie słuchałam Michaela Jacksona i trafiłam na piosenkę “Just Good Friends”.
pomyślałam wtedy, że ci dwaj są wokalnie “stworzeni dla siebie”
i razem generują tak radosną energię, że aż sama bezwiednie się uśmiecham… :)

a tekst poniższego kawałka jest dla mnie najprostszą i najlepszą definicją muzyki:

They can feel it all over
They can feel it all over people
They can feel it all over
They can feel it all over people

ten kawałek kocham i uwielbiam. obsesyjnie! mam go w krwioobiegu od 30 lat! :))
jest tak radosny, przepełniony miłością i afirmacją świata, że aż eksploduje kolorowymi kuleczkami!
posłuchajcie:

i myślę sobie, że (paradoksalnie!) pod powierzchnią tych wszystkich jęczeń, depresji, rozkmin i pierdół –
jestem właśnie taka. zawsze czuję jakąś taką absurdalną, elementarną i niepodważalną radość życia.

zawsze kiedy brakuje mi energii albo wiary w to, że jest i będzie dobrze –
idę do Steviego i mówię: “ej, zaśpiewaj mi coś!”. i on śpiewa. a ja się uśmiecham.

When you’re moving
in the positive
Your destination is the
brightest star.

a na koniec – perełka:  tej przesłodkiej piosenki słuchałam kiedyś przez cały rok, praktycznie codziennie,
kiedy  – będąc na studiach – zakochałam się w pewnym chłopcu(!), ale za Chiny Ludowe nie chciałam się do tego przyznać
i postanowiłam całą sprawę „przeczekać”:

You know, my papa disapproved it,
My mama boohooed it,
But I told them time and time again,
„Don’t you know I was made to love her,
Built a world all around her„

She’s been my inspiration,
Showed appreciation
For the love I gave her through the years.

Like a sweet magnolia tree
My love blossmed tenderly,
My life grew sweeter through the years.

hm, już wtedy powinno mi coś w głowie zaświtać.
a może zaświtało, ale to także postanowiłam przeczekać ;D

Przyłączysz się? Ciałopozytywnie o życiu, tyciu i chudnięciu