Kumok miała na tej focie jakieś 8 miesięcy, a ja właśnie dowiedziałam się od jakiegoś przypadkowego weterynarza z Wrocławia – (do którego trafiłyśmy na nocny dyżur po tym, jak Kumok pierwszy raz straciła przytomność) – że: „Eee, pani, z tego psa to nic nie będzie! Padaczkę ma i pożyje najwyżej 2-3 lata…” I wtedy...
Kategoria: MOPSY I MOPSIKI
żyć tak, żeby ze smutku nie pękało serce
dookoła dzieje się życie, ludzie odnoszą sukcesy, podróżują, tworzą, rozmnażają się i świętują. a ja jestem starą kobietą, która opłakuje swojego pieska. nic do mnie nie dociera. żadne dobre rady, żadne prośby ani groźby. Patrzę na facebookowy feed, gdzie znajomi i znajomi znajomych prześcigają się w podsumowaniach: ile kto wydał książek, zorganizował kursów i webinarów,...
kiedy Bliska Osoba wybiera milczenie i nieobecność…
Jesteś moją Bliską Osobą, więc możesz to zrobić na przykład tak: – Olga, dzwonię, żeby zapytać, jak się czujesz, jak sobie radzisz… Czy chcesz ze mną o tym pogadać? Czy mogę Ci jakoś pomóc? Może chcesz się przejść na spacer? Na kawę albo do kina? Albo po prostu razem pomilczeć, wypłakać się, opowiedzieć mi o...
Facebook bezlitośnie przypomina:
27 grudnia 2016: Moja ukochana córeczka & jej trzymana w wiewiórczych łapkach piłeczka ❤️ Kumok trzyma zawsze w pogotowiu piłkę, świnię lub inny badziew, na wpadek gdyby znienacka miało być bawione” Jakim ona była słodkim i śmiesznym mopsim dzieckiem… Teraz jest Wielką Duszą i Nieskończoną Miłoscią, w której każdego wieczora układam się do...
święta. dałam radę.
wszystko jest w porządku. Bo Ty jesteś ze mną, Kumok ♥ Podczas Wigilii jeden z kotów moich Rodziców, ten który generalnie ma na wszystko wyjebane (a na mnie, która z kotami nie współpracuje, to już w ogóle) – ni z tego ni z owego, bardzo zainteresował się prochami Kumoka, które wzięłam na Wigilię ze...
Niby wszystko jest w normie, ot standardowa żałoba…
Wrzucam to jako dowód, że żyję. I że nie taplam się w mroku. Niby wszystko jest w normie, po prostu jestem smutna i dużo płaczę. Ot, standardowa żałoba. Nie mogę jednak patrzeć na lekarstwa po Kumoku, a gdy mam iść z Miszurem do weterynarza – pierwszy raz w życiu dostaję ataku paniki. Ale...
opłakać koniec świata
Pracowałam dziś już chyba trzecią noc z rzędu i – nie wiem, może z przemęczenia – ale co chwilę dopadało mnie poczucie totalnej beznadziei, a zarazem szoku, że Jej już nie ma… To nie mija. Nie cichnie ani na chwilę. Po prostu coraz lepiej umiem to maskować za dnia, przed ludźmi. Nocą i w...
Nadal jesteś całym moim światem, Kumok
Jest wiele pięknych rzeczy, którymi bez Ciebie nie potrafię się już cieszyć… Stojąc w słońcu i w wirujących płatkach śniegu, przypominam sobie, jak na mrozie sztywnialy Ci łapki i w ramach protestu rzucałaś się wkurwiona w zaspę śniegu, z której musiałam Cię wyjmować i sapiącą ze złości nieść do domu. Nadal jesteś całym moim...
za chwilę zaczną mijać miesiące
Pierwszy raz od wielu lat wyjechałam. Daleko, służbowo, na tydzień. Wyjechałam tylko dlatego, że nie czekasz już na mnie w domu, nie drepczesz niecierpliwie pod drzwiami, nie fukasz rozzłoszczona, szukając mnie po kątach swoimi niewidzącymi oczkami i dziwiąc się, jak mogłam tak po prostu sobie wyjść i zostawić cię z całym bałaganem – w...
Dawno, dawno temu dostałam małego pieska…
Dawno, dawno temu dostałam małego pieska, który okazał się moim zagubionym w dzieciństwie sercem. Rozpoznaliśmy się od razu, bez słów. I przez lata trwaliśmy w nierozerwalnym uścisku. Ja i mój piesek. Moje Serce i ja. I kiedy w końcu piesek zniknął, moje serce pozostało wielkie jak gwiazda, świecąc w ciemności niczym latarnia morska. Wiem,...